Πτήσεις και προσγειώσεις...

Τρείς μέρες σε ένα διεθνές συνέδριο για την αναπηρία και μάλιστα με το ελκυστικό θέμα "Inclusive Communities for all"  σε κάνουν να σκέφτεσαι αλλιώς. Αρχίζεις και κάνεις μεγαλεπήβολα σχέδια,  να σκέφτεσαι τι θα κάνεις μόλις θα γυρίσεις πίσω, να εξετάζεις και να καταγράφεις σαν πρωτοετής φοιτητής.

Πιστεύεις σε αυτές τις περιπτώσεις  ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, ότι η κοινωνία μας, η μικρή και μεγάλη κοινότητα μπορεί να αποκτήσουν χαρακτήρα ενταξιακό. Μέχρι που αρχίζεις και να συγκεκριμενοποιείς την ιδέα του social inclusion 4 all…

Όμως δυστυχώς όταν προσγειώνεσαι τα πράγματα είναι αλλιώς. Πολλές φορές  μάλιστα όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν χρειάζεται ούτε καν να προσγειωθείς για να διαπιστώσεις ότι είμαστε ακόμη πολλά βήματα μακριά από τα παραπάνω.

Σάββατο απόγευμα στην πτήση από Φρανκφούρτη για Αθήνα, ανάμεσα στους επιβάτες ένας νεαρός με βαριά νοητική υστέρηση ίσως και αυτισμό.  Από το αεροδρόμιο έδειχνε ανήσυχος, λίγο επιθετικός, λίγο με τάσεις φυγής. Η μητέρα και συνοδός του αγωνίζεται να τον ηρεμήσει του υπόσχεται coca cola, γλυκά και άλλα. Είναι και κείνη θυμωμένη, με την αναμονή, το γιο της, με όλους. Φανερά κουρασμένη για να αντέξει ένα ταξίδι που άρχισε νωρίς το πρωί όπως έλεγε.

Μέσα στο αεροπλάνο κάθονται λίγο πιο πίσω από εμένα, στην αρχή είναι όλα καλά, όμως μετά από λίγο ο ας τον πούμε Νίκο, αρχίζει στην αρχή να φωνάζει, μετά να χειρονομεί και να είναι ανήσυχος.  Στην αρχή οι τριγύρω κοιτούν λίγο αμήχανα, λίγο με την λύπη που συνήθισα να τους βλέπω εδώ και χρόνια όποτε δουν μια ομάδα μας στο δρόμο. Σε λίγο αρχίζουν να φανερώνουν τα πραγματικά αισθήματά τους "… κα αεροσυνοδέ δεν έπρεπε να μπεί εδώ, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τον ανεχόμαστε…", "… απαράδεκτο ας του έδιναν φάρμακα να κοιμάται…." , "… είναι επικίνδυνος, αν ανοίξει την πόρτα θα σκοτωθούμε όλοι…". Δίπλα μου κάθεται ένας γιατρός, περιμένω άλλη αντιμετώπιση, γυρνά με βλέπει και συμπληρώνει στους προηγούμενους "άραγε δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει να ταξιδεύουν; Κυρίως αυτούς που δείχνουν… " τον κοιτάζω  λίγο ειρωνικά, πολύ απογοητευμένα, όχι γιατρέ δεν υπάρχει νόμος του λέω….

Δυστυχώς  γιατρέ, οι νόμοι που έχουμε δεν εμποδίζουν το ταξίδι  σε ρατσιστές, σε απάνθρωπους, σε εν γένει "εαυτούληδες",  Και το άσχημο είναι  πως ποτέ δεν θα τους απαγορεύουν το ταξίδι γιατί  αυτοί (δεν) δείχνουν…

Και μετά προσγειωθήκαμε.

Προτιμήστε το μαυροπίνακα! - Στον αέρα βρίσκεται η θρυλούμενη συμβολή των νέων τεχνολογιών στη μάθηση

του  δρ Μάνφρεντ Σπίτσερ

Στα σχολεία ο μαθησιακός πυρετός κορυφώνεται, καθώς το πρώτο τρίμηνο έχει φθάσει σχεδόν στο τέλος του. Οι επιδόσεις άρχισαν ήδη να δοκιμάζονται και να μοιράζονται οι πρώτοι βαθμοί. Και αν τα μαθητικά χρόνια φαντάζουν ξέγνοιαστα για τους μεγαλύτερους, για τα παιδιά ίσως και να μην είναι τόσο ρόδινα. Σε μια υπερσύγχρονη κοινωνία όπου καθημερινά οι μαθητές βομβαρδίζονται από τεχνολογικούς πειρασμούς και από συνεχείς προσθήκες στο ήδη βεβαρημένο πρόγραμμά τους, πώς μπορούν άραγε να βελτιώσουν τους βαθμούς τους και παράλληλα να «γυμνάσουν» τον εγκέφαλό τους ώστε να αφομοιώνει όσο το δυνατόν περισσότερες γνώσεις; Ο αυστριακός «γκουρού» της ψυχιατρικής και επικεφαλής της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Ουλμ δρ Μάνφρεντ Σπίτσερ βρέθηκε στην Ελλάδα με αφορμή τη διάλεξή του στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Αναπτύσσοντας τις δεξιότητες στο διάβασμα» που διοργάνωσε το Ιδρυμα Ευγενίδου και μας ταξίδεψε στα άδυτα του εγκεφάλου. Εκεί όπου πραγματοποιούνται οι διεργασίες τις οποίες ονομάζουμε μάθηση. {AR}

«Είμαι επιστήμονας αλλά και γονιός» αναφέρει ο ίδιος στο «Βήμα». «Οταν πριν από δέκα χρόνια τα παιδιά μου επέστρεφαν από το σχολείο, σκεφτόμουν ότι, ενώ από νευροεπιστημονικής απόψεως γνωρίζουμε τόσα πολλά γύρω από τη μάθηση, τίποτε από όλα αυτά δεν έχει εισαχθεί ακόμη στα σχολεία. Ετσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μελέτη των εγκεφαλικών διεργασιών κατά τη διάρκεια της μάθησης. Το 2004 ίδρυσα το κέντρο Transfer Center for Neurosciences and Learning, βασικός στόχος του οποίου είναι η "μετάφραση” των αποτελεσμάτων ερευνών από τον τομέα της νευροεπιστήμης, για την ένταξή τους σε νηπιαγωγεία, σε σχολεία ή ακόμη και σε πανεπιστήμια. Σίγουρα κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο αλλά είναι σημαντικό». 

Ανάγνωση και δημιουργία

Σύμφωνα με τον ειδικό, πίσω από τη διαδικασία της μάθησης κρύβεται η ικανότητα του εγκεφάλου να μεταβάλλεται συνεχώς ανάλογα με τις εμπειρίες που αποκτά και επεξεργάζεται. «Είναι δηλαδή σαν ένα είδος περιφερειακού (hardware) το οποίο αλλάζει συνεχώς, λειτουργικά και δομικά, ανάλογα με το λογισμικό (software) που καλείται να "τρέξει” – σκεφτόμαστε, αντιλαμβανόμαστε, κάνουμε ένα σωρό πράγματα με τον εγκέφαλό μας και όλα αυτά αλλάζουν ανάλογα με τα όσα συναντούμε στην πορεία. Αυτό ονομάζεται νευροπλαστικότητα, ή αλλιώς μάθηση» μας εξηγεί ο δρ Σπίτσερ.

Η διαδικασία της ανάγνωσης, κατά τον δρα Σπίντσερ, είναι πολύ δημιουργική, καθώς το μόνο που έχουμε μπροστά μας είναι «βουβά» γράμματα και χαρακτήρες σε ένα χαρτί, τα οποία καλούμαστε να «ζωντανέψουμε». «Ο εγκέφαλός μας είναι φτιαγμένος ώστε να μπορεί να μεταφράζει τις γραφικές παραστάσεις που προσλαμβάνει σε φωνητικά ερεθίσματα και στη συνέχεια σε σημασιολογικές έννοιες. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη μετάφραση των ακουστικών ερεθισμάτων (όταν ακούμε μια ιστορία) αλλά σε πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα. Για παράδειγμα, η διαφορά μεταξύ των φθόγγων "μπα” και "πα” αγγίζει μόλις τα 40 χιλιοστά του δευτερολέπτου (mSec). Παρ’ όλα αυτά, αν ο εγκέφαλος δεν μπορεί να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ των δύο, τότε κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολία κατά την ανάγνωση και κατά συνέπεια σε μαθησιακά προβλήματα» μας λέει ο ειδικός. 

Διάγνωση της δυσλεξίας πριν από το σχολείο!

«Γνωρίζουμε ότι περίπου το 85% των μικρών παιδιών αντιμετωπίζουν σε έναν βαθμό το συγκεκριμένο ακουστικό πρόβλημα. Κάτι τέτοιο μπορεί να οφείλεται στις δέσμες νευρικών ινών περιοχών του εγκεφάλου που σχετίζονται με την επεξεργασία του ήχου, οι οποίες παίζουν "πινγκ-πονγκ” μεταξύ τους ανταλλάσσοντας πληροφορίες. Εκεί λοιπόν η ταχύτητα της αγωγιμότητας παίζει καθοριστικό ρόλο. Αν οι ίνες αυτές δεν είναι καλά σχηματισμένες, τότε ο εγκέφαλος δεν θα είναι σε θέση να ξεχωρίζει δύο κοντινούς φθόγγους. Από νευροεπιστημονικής απόψεως, η δυσλεξία είναι δυνατό να διαγνωσθεί σε πολύ μικρές ηλικίες, προτού δηλαδή το παιδί μάθει να διαβάζει και να γράφει» υποστηρίζει ο δρ Σπίτσερ. «Η θεραπεία πραγματοποιείται με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών και ουσιαστικά "τεντώνουμε” τον ήχο των δυσδιάκριτων φθόγγων, με αποτέλεσμα η χρονική απόκλιση μεταξύ του "πα” και του "μπα” να διπλασιάζεται. Ετσι τα παιδιά μπορούν να διακρίνουν και να κατανοήσουν τη διαφορά και στη συνέχεια εφαρμόζουν τα όσα έχουν μάθει για την αποκωδικοποίηση πραγματικών ήχων».

Η διαδικασία της μάθησης όμως δεν σχετίζεται μόνο με την ανάγνωση αλλά και με τον προφορικό λόγο. «Για τον άνθρωπο η εξιστόρηση γεγονότων ή εμπειριών είναι ό,τι και οι προσομοιωτές πτήσης για την αεροπορία. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση "Science”, ο άνθρωπος αφιερώνει κατά μέσο όρο τέσσερις ώρες σε συζητήσεις με πυρήνα την εξιστόρηση γεγονότων και εμπειριών, όμως μόλις τέσσερα λεπτά στην αναπαραγωγική πράξη. Βλέπουμε λοιπόν ότι παρά το γεγονός πως το σεξ αποτελεί σημαντικό μέρος της ζωής μας, δεν ξεπερνά χρονικά την εξιστόρηση εμπειριών. Οπότε οι ιστορίες αυτές είναι μεγίστης σημασίας για την εξέλιξή μας – τόσο τη δική μας όσο και του εγκεφάλου μας» αναφέρει ο αυστριακός επιστήμονας. «Σύμφωνα με νέα ευρήματα που παρουσιάστηκαν πριν από λίγες ημέρες στο ετήσιο συνέδριο "Neuroscience 2011” στην Ουάσινγκτον, η ακρόαση και η ανάγνωση μιας ιστορίας ενεργοποιούν τελικά το ίδιο δίκτυο εγκεφαλικών περιοχών». 

Μιλάτε στα παιδιά!

Το πρόβλημα της δυσλεξίας, σύμφωνα με τον επιστήμονα, μπορεί να έχει γονιδιακό αλλά και περιβαλλοντικό υπόβαθρο. Γονιδιακό γιατί, όπως εξηγεί, κάποια γονίδια ενισχύουν τις πιθανότητες λανθασμένης «καλωδίωσης» του εγκεφάλου και περιβαλλοντικό, σε περίπτωση απουσίας του προφορικού λόγου στην οικογένεια. «Αν δεν υπάρχουν αρκετά ερεθίσματα, δηλαδή αρκετή ομιλία από το οικογενειακό μας περιβάλλον, τότε ο εγκέφαλος δεν μαθαίνει να απορροφά γνώση. Πιστεύω λοιπόν ότι οι γονείς πρέπει να ξεκινούν να μιλούν στα παιδιά τους από πολύ νωρίς. Ως ψυχίατρος, γνωρίζω ότι οι μητέρες που πάσχουν από κατάθλιψη τείνουν να μιλούν λιγότερο στα παιδιά τους, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης μαθησιακών δυσκολιών. Αν όμως εκείνες διδάσκονταν να ασχολούνται περισσότερο με τα παιδιά τους, ενδεχομένως το πρόβλημα να μην ήταν τόσο μεγάλο» μας λέει.

Εξίσου καταστροφικές για την ανάπτυξη των γλωσσικών ικανοτήτων των παιδιών, προσθέτει, είναι η τηλεόραση και η χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή. «Η προσωπική μου συμβουλή προς τους γονείς είναι να τα κρατήσουν μακριά από την τηλεόραση όσο περισσότερο μπορούν. Οπως επίσης και από τις νέες τεχνολογίες γενικότερα, ακόμη και στο σχολείο. Δεν υπάρχει μελέτη που να αποδεικνύει ότι η χρήση τους βοηθά τις μαθησιακές ικανόητες των παιδιών, αντίθετα υπάρχει πολλή παραπλανητική διαφήμιση γύρω από κάτι το οποίο δεν ισχύει» τονίζει. 

Η κοινωνία του multitasking

Οι καλπάζοντες ρυθμοί της καθημερινότητάς μας μάς έχουν μεταμορφώσει σε «ζογκλέρ» δραστηριοτήτων. Κάτι τέτοιο, υποστηρίζει ο δρ Σπίτσερ, μειώνει τις εγκεφαλικές μας επιδόσεις. Η αμερικανική εφημερίδα «The New York Times» μάλιστα είχε δημοσιεύσει πρόσφατα άρθρο, σύμφωνα με το οποίο η αμερικανική οικονομία χάνει ετησίως περί τα 650 δισ. δολάρια ακριβώς επειδή οι εργαζόμενοι ασχολούνται με πολλά πράγματα ταυτόχρονα.

«Αρκετοί παιδαγωγοί υποστηρίζουν ότι επειδή ακριβώς ασχολούμαστε με πολλά πράγματα ταυτόχρονα στην καθημερινότητά μας, πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να κάνουν το ίδιο – όχι δεν πρέπει!» ξεκαθαρίζει ο ειδικός. «Επιστημονικά ευρήματα δείχνουν ότι ο εγκέφαλος δεν είναι δομημένος ώστε να παρακολουθεί δύο συζητήσεις ταυτόχρονα. Και δεν μιλάω για απλές πράξεις που μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους, όπως το να κρατάει μια μητέρα στο ένα χέρι το παιδί και με το άλλο να ανακατεύει το φαγητό. Αναφέρομαι σε επικοινωνιακό ή γλωσσικό multitasking, το οποίο είναι ανέφικτο. Πειράματα έχουν δείξει ότι άτομα που χειρίζονται πολλά πράγματα ταυτόχρονα εμφανίζουν περιορισμένη ικανότητα στο να διώχνουν άχρηστες πληροφορίες, να "ζογκλάρουν” μεταξύ διαφορετικών πράξεων, να διώχνουν άχρηστες σκέψεις. Τα άτομα αυτά λοιπόν αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής». 

 ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Σύμφωνα με τον αυστριακό ψυχίατρο, δεν υπάρχουν μαγικά κόλπα που μπορούν να μας μεταμορφώσουν σε Αϊνστάιν εν μια νυκτί. Ο εγκέφαλός μας, άλλωστε, είναι σαν έναν αθλητή που χρειάζεται καθημερινή προπόνηση προτού τρέξει στον μαραθώνιο. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό παίζει το εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο, κατά τον δρα Σπίτσερ, πρέπει να αλλάξει ριζικά.

«Το τρικ για κάποιον που επιθυμεί να βελτιώσει τις ικανότητές του στην ανάγνωση είναι να διαβάζει πολύ. Οι δυσκολίες κατά την ανάγνωση που εμφανίζουν αρκετοί μαθητές ενδεχομένως να συνοδεύονται από άλλα προβλήματα, όπως η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα μαθήματά τους. Σε αυτό, βέβαια, σημαντικό ρόλο παίζει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ακολουθούν τα σχολεία. Στα αγόρια, π.χ., δεν αρέσουν τόσο τα φιλολογικά μαθήματα σε σχέση με τα κορίτσια. Αν όμως στραφούμε προς θέματα που προσελκύουν το ενδιαφέρον τους, π.χ. πώς να κατασκευάσετε μια μηχανή ή οι βασικές αρχές του ποδοσφαίρου, τότε η ανάγνωση δεν θα τους ήταν αγγαρεία. Αντίθετα, αν τα κορίτσια διδάσκονταν για τη φυσική του κραγιόν, τότε είμαι σίγουρος ότι το ενδιαφέρον τους θα χτυπούσε κόκκινο» υπογραμμίζει. «Ενα επιπλέον σημαντικό στοιχείο που είδαμε να βοηθά τις μαθησιακές ικανότητες των παιδιών είναι η αισιοδοξία και τα θετικά συναισθήματα. Αρα οι δάσκαλοι δεν πρέπει να διδάσκουν προκαλώντας άγχος στα παιδιά. Ακόμη, οφείλουν να ενσωματώσουν το γνωστό (πραγματικός κόσμος) στο άγνωστο (νέες γνώσεις) με θετικό τρόπο ώστε τα παιδιά να μπορούν να συνδυάσουν τα νέα δεδομένα με κάτι που ήδη γνωρίζουν και να το μάθουν».

Πολέμιος της εισαγωγής των νέων τεχνολογιών στα σχολεία, ο δρ Σπίτσερ γνωρίζει καλά ότι οι απόψεις του δεν είναι δημοφιλείς. Δεινός υποστηρικτής του μαυροπίνακα, των καλών εκπαιδευτικών και της πλούσιας βιβλιοθήκης, είναι της άποψης ότι πίσω από το σπρώξιμο των μαθητών προς αυτές δεν υπάρχει κανένα μαθησιακό όφελος παρά μόνο η αύξηση των κερδών των τεχνολογικών κολοσσών.

«Οι νέες τεχνολογίες στα σχολεία δεν πιστεύω ότι βοηθούν, ούτε καν υπό μορφή διαδραστικών προγραμμάτων» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Εχω επισκεφθεί αρκετά σχολεία που φιλοξενούν τέτοια συστήματα και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στο τέλος της ημέρας τα παιδιά μαθαίνουν κάτι όχι χάρη στις νέες τεχνολογίες αλλά επειδή συνδέουν τα νέα στοιχεία με τον πραγματικό – και όχι τον εικονικό – κόσμο. Το ίδιο πιστεύω και για τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης: οι πραγματικοί φίλοι είναι καλύτεροι από τα εικονικά avatars. Και δεν αναφέρομαι στη δυσκολία του διαχωρισμού του πραγματικού από τον εικονικό κόσμο, γιατί κάτι τέτοιο είναι διακριτό από το 8ο έτος της ηλικίας μας. Το πρόβλημα είναι ότι αν "τρέφουμε” τον εγκέφαλό μας μόνο με σκιές του πραγματικού μέσω του εικονικού κόσμου, τότε η πραγματικότητα γίνεται ρηχή. Δεν επεξεργαζόμαστε, δηλαδή, τις πληροφορίες αυτές με την ίδια βαρύτητα που θα τις επεξεργαζόμασταν σε περίπτωση που τις συναντούσαμε στην πραγματικότητα. Και το βάθος της επεξεργασίας αυτής σχετίζεται άμεσα με τη μνήμη» επισημαίνει.

Και η ικανότητα αυτοσυγκέντρωσης των μαθητών όμως δέχεται... «ηλεκτρονικό» πόλεμο. «Τα βιντεοπαιχνίδια μαθαίνουν στα παιδιά πώς να συγκεντρώνονται σε διαφορετικά σημεία της οθόνης. Αυτό πλασάρεται από τις εταιρείες ως ενίσχυση της προσοχής. Η προσοχή στο σχολείο όμως μεταφράζεται στην ικανότητα του να μπορεί κανείς να συγκεντρωθεί σε ένα πράγμα κάθε φορά. Και την ικανότητα αυτή ακριβώς "χάνουν” τα παιδιά όταν μαθαίνουν να συγκεντρώνονται στα πάντα. Πρόσφατη μελέτη μάς έδειξε ότι, αν δώσουμε σε έναν μαθητή μια παιχνιδομηχανή, τότε μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών οι σχολικές  επιδόσεις του θα κάνουν "βουτιά”».

ΤΟ ΒΗΜΑ, 17/11/2011

Έκθεση για την εφαρμογή των δικαιωμάτων των παιδιών με νοητικές αναπηρίες στην Ελλάδα

Δείτε την έκθεση για την εφαρμογή των δικαιωμάτων των παιδιών με νοητικές αναπηρίες στην Ελλάδα, η οποία δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος “Children’s Rights for All” των Διεθνών Μη Κυβερνητικών Οργανισμών Inclusion Europe, Eurochild και το Πανεπιστήμιο Charles της Πράγας με συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Η έκθεση αναλύει συνοπτικά με ποιο τρόπο η ελληνική πολιτεία πραγματώνει τα κατοχυρωμένα στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού δικαιώματα των παιδιών με νοητικές αναπηρίες όπως αυτό προβάλλεται μέσα από την Εθνική Έκθεση της Ελλάδας προς τη Διεθνή Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Παιδιού (http://www.0-18.gr/downloads/metafrasi-ethnikis-ekthesis-dsdp-ypoyrgeio-eksoterikon)  και προκύπτει από σχετική έρευνα λαμβάνοντας υπόψη και τις απόψεις των οικογενειών και των παιδιών.

 

Η έκθεση για την εφαρμογή των δικαιωμάτων των παιδιών με νοητικές αναπηρίες προσεγγίζει πέντε πεδία: κακοποίηση, εκπαίδευση, οικογένεια-αποιδρυματοποίηση, υγεία, συμμετοχή παιδιών-μη διάκριση.

Σχετικά προτείνονται Συστάσεις για την εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού και την πραγμάτωση των δικαιωμάτων των παιδιών με νοητικές αναπηρίες στην Ελλάδα.

 

Σε συνέχεια της παρούσας έκθεσης και των αντίστοιχων εκθέσεων από τα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε ετοιμάζεται μία Συγκριτική Ευρωπαϊκή Έκθεση με Συστάσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο η οποία θα ανακοινωθεί στο συνέδριο European Conference 20-21 October 2011, το οποίο διοργανώνει η Inclusion Europe στις Βρυξέλλες. Σχετικά μπορείτε να ενημερωθείτε στην ιστοσελίδα  :

http://www.e-include.eu/en/events/802-childrens-rights-for-all

 

Προτείνεται η παρούσα έκθεση να κυκλοφορήσει ευρέως προκειμένου να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι και οι εμπλεκόμενοι φορείς.

Καλημέρα,

Η αλήθεια είναι ότι πέρασε πάνω από ένας χρόνος από τότε που έκανα τη τελευταία ανάρτηση στο blog μου. Άλλαξαν πολλά, η μοργή του ιστολογίου, ο τρόπος χρήσης, η οικογενειακή σύνθεση, η ολοκλήρωση των αγώνων των SO  κλπ.

Όμως είμαιακόμη εδώ για να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις, ιδέες, νέα, κουβέντες και ότι άλλο προκύψει. Είναι αυτό που λένε ότι "ο κόσμος δεν είναι όμορφος αν δεν τον μοιράζεσαι".

Καλώς σας βρήκα και καλημέρα

Αμφινόμη «Μια Περιοδεία για το Σύνδρομο Down»

Η Αμφινόμη «Μια Περιοδεία για το Σύνδρομο Down» μέλος του Συλλόγου Ηλιαχτίδα «Ένωση Γονέων και Φίλων Ατόμων με Σύνδρομο Down» οργανώνει σε συνεργασία με την Νέα Γενιά και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκπαίδευσης και πολιτισμού μια περιοδεία για το Σύνδρομο Down σε όλη την Ελλάδα.

Η αγάπη και το ενδιαφέρον μας για τα άτομα με Σύνδρομο Down μας έκαναν να οργανώσουμε συναντήσεις σε επίπεδο τοπικών Δήμων σε όλη την Ελλάδα για να έρθουμε κοντά σε οικογένειες με άτομα με Σύνδρομο Down με σκοπό να:
• Γνωριστούμε
• Μιλήσουμε
• Μοιραστούμε
• Ανταλλάξουμε
• Μάθουμε
Οργανώνουμε ομάδες εργασιών – συζητήσεων με θέματα:
• Αυτόνομη διαβίωση – επαγγελματική αποκατάσταση – διάφορες ασχολίες, κοινωνικοποίηση, διατροφή – γυμναστική, συμπεριφορά, για μεγάλες ηλικίες, παρουσίαση περιπτώσεων συζήτηση
• Σχολείο – εκπαίδευση & ειδική αγωγή, εφηβεία, συμπεριφορά, χόμπι, ασχολίες, κοινωνικοποίηση, διατροφή – γυμναστική, παρουσίαση περιπτώσεων συζήτηση
• Γεννήθηκε με Σύνδρομο Down και τώρα τι; Παρουσίαση περιπτώσεων συζήτηση. Πρώιμη παρέμβαση – εκπαίδευση
Για κάθε ενότητα θα υπάρχει αναφορά συγκεκριμένων μοντέλων που εφαρμόζονται ή εφαρμόστηκαν και χαρακτηρίζονται επιτυχημένα, εξετάζοντας και τις περιπτώσεις που δεν εξελίσσονται καλά. Απορίες, προβληματισμοί, διαφωνίες, αναλύονται μέσα από συζήτηση αληθινών περιπτώσεων. Προβολή τηλεοπτικού υλικού.
Τις ομάδες εργασιών – συζητήσεων συντονίζουν ειδικοί επιστήμονες – άτομα με εμπειρία – εθελοντές
Θα παρουσιαστούν: Ο εκάστοτε Δήμος, οι Σύλλογοι για το Σύνδρομο Down, εργαστήρια ειδικής αγωγής, κέντρα αποθεραπείας & αποκατάστασης, τα πανεπιστήμια στην ειδική αγωγή
Θα δοθούν: Χρήσιμα πληροφοριακά έντυπα, βιβλία, DVD περιστατικών, ενημερωτικά για ότι έχει σχέση με τα ΑΜΕΑ στην Ελλάδα, τηλέφωνα – διευθύνσεις (φορέων, οργανώσεων, σχολείων, κλπ) εκπαιδευτικά προγράμματα (διάβασμα, γράψιμο, συμπεριφορά, γυμναστική, διατροφή), έντυπο υλικό για την ανάλυση των ενοτήτων κατά τη διάρκεια της συζήτησης, στατιστικά στοιχεία και πολλά άλλα.

Μια ανοιχτή εκδήλωση για όλους: Γονείς, εκπαιδευτικούς, φοιτητές, επιστήμονες, εθελοντές, φορείς, οργανισμούς, συλλόγους, κάθε ενδιαφερόμενο

Ημερομηνίες και Δήμοι συναντήσεων:

Δήμος Αλίμου Αττικής
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010 και ώρα 3:00 μμ έως 7:00 μμ
Διεύθυνση: Πολιτιστικό Κέντρο Λ. Ιωνίας 96 Άνω Καλαμάκι

Δήμος Ραφήνας Αττικής
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010 και ώρα 11:00 πμ έως 3:00 μμ
Διεύθυνση: Αγ. Χρυσοστόμου Σμύρνης 10 (σχολείο)

Δήμος Νέας Σμύρνης Αττικής
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010 και ώρα 11:00 πμ έως 3:00 μμ
Διεύθυνση: Αναμονή

Δήμος Καλαμαριάς Θεσσαλονίκη
Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010 και ώρα 3.00μμ έως 7:00 μμ
Διεύθυνση: Αίθουσα Θεάτρου 4ου & 5ου Λυκείου Καλαμαριάς
Μεγάλου Αλεξάνδρου & Ανατολικής Θράκης 9, Περιοχή Βότση

Δήμος Συκεών Θεσσαλονίκης
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010 και ώρα 11:00 πμ έως 3:00 μμ
Διεύθυνση: Νικολάου Παρασευά 43

Δήμος Κοζάνης
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010 και ώρα 11:00 πμ έως 3:00 μμ
Διεύθυνση: Ανδρέα Παπανδρέου (ένταντι στρατοπέδου) ΚΔΑΠ

Δήμος Λάρισας
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010 και ώρα 3:00 μμ έως 7:00 μμ
Διεύθυνση: Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο Ρούσβελτ 59

Δήμος Θέρμης Θεσσαλονίκης
Σάββατο 17 Απριλίου 2010 και ώρα 11:00 πμ έως 3:00 μμ
Διεύθυνση: Κέντρο Πολιτισμού Νέου Ρυσίου

Δήμος Καβάλας
Κυριακή 18 Απριλίου 2010 και ώρα 11:00 πμ έως 3:00 μμ
Διεύθυνση: ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ Χανίων 22 Άγιος Λουκάς

Δήμος Χανίων Κρήτη
Σάββατο 15 Μαΐου 2010 και ώρα 11:00 πμ έως 3:00 μμ
Διεύθυνση: Δημαρχείο Χανίων Κυδωνίας 29

Η είσοδος είναι ελεύθερη για κάθε ενδιαφερόμενο. Είναι δωρεάν και δεν χρειάζεται να δηλώσετε συμμετοχή. Περισσότερες πληροφορίες www.amfinomi.eu .
Ενώ μπορείτε για οποιαδήποτε διευκρίνηση ή πρότασή σας να μας στείλετε e-mail στο info@amfinomi.eu
Σημειώνεται ότι σε κάθε Δήμο παρά την κοινή θεματολογία θα υπάρχει διαφορετική βάση συζήτησης κάθε φορά ανάλογα με το κοινό που θα συμμετέχει

Πηγή: olimazi.eu 26-02-2010

Αμειβόμενες περίοδοι πρακτικής άσκησης για άτομα με αναπηρίες

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προσφέρει αμειβόμενες περιόδους πρακτικής άσκησης σε άτομα με αναπηρίες, ως μέτρο θετικής δράσης που αποσκοπεί στη διευκόλυνση της ένταξης των ατόμων με αναπηρίες στον χώρο εργασίας.

Αυτές οι περίοδοι πρακτικής άσκησης απευθύνονται τόσο σε αποφοίτους πανεπιστημίων ή εξομοιούμενων σχολών, όσο και σε άτομα των οποίων οι τίτλοι σπουδών είναι κατώτεροι του πανεπιστημιακού επιπέδου. (Το άρθρο 18 των Εσωτερικών Διατάξεων σχετικά με τις Περιόδους Πρακτικής Άσκησης και τις Επισκέψεις Μελέτης στη Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που αφορά τα ακαδημαϊκά προσόντα που απαιτούνται για αποδοχή σε αμειβόμενη περίοδο πρακτικής άσκησης δεν εφαρμόζεται σε αυτό το πρόγραμμα.)

Ο κύριος στόχος του προγράμματος είναι να προσφέρει σε ορισμένα άτομα με αναπηρία μια εποικοδομητική και πολύτιμη εργασιακή εμπειρία και μια ευκαιρία να εξοικειωθούν με τις δραστηριότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Για όποιον ενδιαφέρεται να απαντήσει στο επισυναπτόμενο ερωτηματολόγιο της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη συμμετοχή των ανθρώπων με αναπηρίες στην πολιτική και δημόσια ζωή συνεισφέροντας και με προτάσεις για το θέμα έως 28 Απριλίου

κοιτάξτε link:

Ερωτηματολόγιο και σχετικά έγγραφα του Συμβουλίου της Ευρώπης που αφορούν στη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στην πολιτική και δημόσια ζωή 20-4-2010 / αρχίζοντας από το επεξηγηματικό κείμενο.

http://www.yyka.gov.gr/socialwelfare/domes-kai-draseis-koinoniks-allileggyis/atoma-me-anapiries