Το σχολείο της χαμένης νιότης...

Kαλημέρα Σχολείο - Καλημέρα Θλίψη
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Άνοιξαν τα σχολεία. Για κάποιους ένα ευχάριστο και μοναδικό γεγονός, για τους περισσότερους θλιβερό. Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ(οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις μέρες αυτές. Γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών βρέθηκαν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους.

Στη Φινλανδία, στα πολυθέσια και ολοήμερα σχολεία θα βρεις παιδιά από 8 μηνών μέχρι 16 ετών. Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί τους στο σχολείο μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του. Στη μικρή κοινότητα του σχολείου θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία. Θα βρεις βρέφη, να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και αναπήρους, όπως στην κοινωνία των μεγάλων, καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα διαφορετικά.

Στη Φινλανδία γιορτάζουν, γιατί θα βρεθούν πάλι σε σχολεία με σύγχρονα εργαστήρια και αμφιθέατρα, με κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, με ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και σάουνας, με εστιατόρια με το δωρεάν φαγητό και το σημαντικότερο, γιατί θα μάθουν και θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα, όπως στην Ελλάδα. (Οι δάσκαλοί μας, ακόμη και να >θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες δημιουργικής μάθησης δεν μπορούν. Είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν με συγκεκριμένα βιβλία με έναν στόχο: «να βγει όπως-όπως η ύλη», αποστηθισμένη βεβαίως).

Τα παιδιά στη Φινλανδία, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα) αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία. Η φιλοσοφία τους είναι, «η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται την επιβράβευση». Τα παιδιά στη Φινλανδία μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο. Τα παιδιά στη Φινλανδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, που το εκπαιδευτικό τους σύστημα είναι ανάμεσα σε εκείνο των πρώτων πέντε στον κόσμο, όπως στην Ιαπωνία, Κορέα και Καναδά, όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα (βιβλίο με τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας). Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ έξω πράγματα, που μετά από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη, κατανοώντας >περίπλοκα νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς. Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε μαθαίνει κανείς. Με το ζόρι μπορείς μόνο να >αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό.

Όταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι Φιλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους. Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται. Η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει ούτε στο λεξικό τους. Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία σε >τηλεθέαση. Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά πορτοκάλια. Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος.. Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δε βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων.

Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες; Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, στην πλειονότητά τους σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο. Θα συναντήσουν δασκάλους, για τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχει μόνο στα λεξικά. Θα πρέπει να αποστηθίσουν κακογραμμένα βιβλία πάνω στα οποία θα εξεταστούν. Όποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, θα επιβραβευθεί. Οι κακοί μαθητές θα τιμωρηθούν και θα σπρωχθούν στη μαθησιακή άρνηση. Η μαθητική διαρροή στη χώρα μας, σε κάποιες περιοχές ξεπερνά το 30% , ενώ στη Φινλανδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η απάντηση της υπουργού παιδείας τους είναι: «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε έναν μαθητή». Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας >χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα; Γιατί >βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας; Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια δημόσια παιδεία; Την απάντηση μας την έδωσε πριν λίγες ημέρες ο κος Βουλγαράκης: «υπάρχουν >βουλευτές που τα δίδακτρα που πληρώνουν για τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι περισσότερα από τα εισοδήματα που δηλώνουν στο πόθεν έσχες»!!! Κυβερνώντες και εξουσιάζοντες, που στέλνουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία, δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά στη δημόσια παιδεία, όπως δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά για τη δημόσια υγεία αφού αν χρειαστεί, οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα πάνε στο Memorial.

Αυτή είναι η >μοναδική εξήγηση και καμία άλλη για τα άθλια δημόσια σχολεία μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες προς βλάκες! Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο >σχολείο. Γι αυτό και έχουν κάθε λόγο να δίνουν τα διπλάσια ακριβώς λεφτά από εμάς, γύρω στο 7% του ΑΕΠ, για την παιδεία τους. «Βάση της εκπαίδευσής μας >είναι η ισότητα όλων στο σχολείο», λέει η υπουργός τους. Οι Φιλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι ακροδεξιά και θεωρητικά σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό. Γι αυτούς πατρίδα είναι πάνω απ' όλα ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους.

APPROACHES: Μουσικοθεραπεία & Ειδική Μουσική Παιδαγωγική

Αγαπητοί συνεργάτες και φίλοι,

Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω πως το πρώτο ελληνικό επιστημονικό περιοδικό αφιερωμένο τόσο στο πεδίο της Μουσικοθεραπείας, όσο και στο πεδίο της Ειδικής Μουσικής Παιδαγωγικής είναι πλέον πραγματικότητα:

APPROACHES: Μουσικοθεραπεία & Ειδική Μουσική Παιδαγωγική
(www.primarymusic.gr)

To APPROACHES εκδίδεται δύο φορές το χρόνο σε ηλεκτρονική μορφή και είναι ελεύθερα προσβάσιμο από τον κάθε ενδιαφερόμενο. Πρόκειται για μία πρωτοποριακή δράση για τα ελληνικά δεδομένα η οποία υποστηρίζεται ενεργά από την Ένωση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΕΕΜΑΠΕ).

Όραμα του APPROACHES είναι η συστηματική ανάπτυξη και προώθηση του επιστημονικού διαλόγου, η γόνιμη σύνδεση της θεωρίας με την πράξη, καθώς και η έγκυρη ενημέρωση του ευρύτερου κοινού μέσα από τη δημοσίευση άρθρων και ερευνών σχετικών με τη μουσικοθεραπεία ή / και τη μουσική εκπαίδευση ατόμων με ειδικές ανάγκες. Μέσα από τον ιστοχώρο του περιοδικού μπορεί ακόμη ο κάθε ενδιαφερόμενος να ενημερώνεται για προσεχή δρώμενα (όπως συνέδρια και σεμινάρια), καθώς και να αναζητά άλλα σχετικά ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστοχώρους.

Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ επισκεφτείτε τον ιστοχώρο του APPROACHES:

www.primarymusic.gr, ή www.primarymusic.gr/details.php?lan=gr&id=70 (για άμεση πρόσβαση)

Το πρώτο τεύχος του APPROACHES πρόκειται να εκδοθεί την Άνοιξη 2009.

Σας προσκαλούμε να συμβάλεται στην ανάπτυξη του APPROACHES με τους παρακάτω τρόπους:
- αποστέλνοντας το άρθρο σας προς δημοσίευση (τα άρθρα μπορούν να είναι γραμμένα στην ελληνική ή αγγλική γλώσσα),
- μοιράζοντας τις ιδέες σας μαζί μας, ή
- ενημερώνονας τους συναδέλφους σας ή οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο για τη λειτουργία του APPROACHES (προωθώντας απλά το παρόν email)

Με εκτίμηση,

Γιώργος Τσίρης
Επιμελητής Σύνταξης του APPROACHES

Σώστε την τσέπη σας και το περιβάλλον

Του Ορέστη Τριγγίδη

Θα σας φανεί αστείο... Πριν 2-3 εβδομάδες ξέθαψα από τη σοφίτα μου έναν παλιό εκτυπωτή. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να έχει κάποια χρήση ακόμη και έτσι σκέφτηκα να τον δοκιμάσω αν δουλεύει. Τον βάζω λοιπόν στην πρίζα, και προς μεγάλη μου ικανοποίηση δεν είχε εκραγεί στα μούτρα μου. Αντιθέτως, τα μηχανικά του μέρη δούλευαν μια χαρά και οι διαγνωστικοί έλεγχοι έδειχναν ότι όλα ήταν εντάξει. Όλα, εκτός από το γεγονός ότι έπρεπε να αγοράσω νέα μελάνια. Τηλεφωνώ λοιπόν σε μερικά μαγαζιά για να ρωτήσω για τιμές και η ειρωνεία.. τα λεφτά που θα έδινα για να αγοράσω νέα μελάνια για το συγκεκριμένο εκτυπωτή, όχι μόνο δεν άξιζαν τα λεφτά για έναν παλιό εκτυπωτή, αλλά με σχεδόν το ίδιο ποσό θα μπορούσα να αγοράσω έναν ολοκαίνουριο και πολύ καλύτερο εκτυπωτή! Εννοείται ότι τα σχέδια που είχα για να επαναλειτουργήσω τον παλιό εκτυπωτή εγκαταλείφθηκαν και το συγκεκριμένο κειμήλιο πλέον της τεχνολογίας χρησιμοποιείται προσωρινά σαν μικρό τραπεζάκι σε μια γωνιά του γραφείου.Μέχρι και πριν δέκα-δεκαπέντε χρόνια περίπου, η αγορά νέου εκτυπωτή θεωρείτο σοβαρή επένδυση. Για να πάρετε μια ενδεικτική τιμή για το πόσα στοιχίζει η αγορά ενός νέου εκτυπωτή σήμερα: μπορεί κάποιος να εξασφαλίσει έναν αξιοπρεπή εκτυπωτή με εκατόν ευρώ μόνον - πέντε φορές φθηνότερα συγκριτικά με πριν 15 χρόνια και ούτε λόγος για την ανωτερότητα της σημερινής τεχνολογίας. Για τις τιμές των μελανιών του εκτυπωτή όμως, δεν ισχύει η ίδια ιστορία: οι τιμές τα τελευταία χρόνια δεν άλλαξαν πολύ. Οπόταν, τι ειρωνεία να αγοράζει κάποιος σήμερα ένα φτηνό εκτυπωτή των ογδόντα λιρών και όταν θέλει να αγοράσει νέα μελάνια να του κάθεται (συγκριτικά) ο κούκος αηδόνι!

Ποια είναι η λύση σε αυτό; Πολύ απλά: Μην πετάτε τα άδεια σας μελάνια, ξαναγεμίστε τα.Εξοικονομήστε λεφτάΠώς να το κάνετε αυτό; Όταν τα μελάνια του εκτυπωτή σας (ή το "toner" για τους laser εκτυπωτές) αδειάσουν, μπορείτε να πάτε σε μαγαζιά που ξαναγεμίζουν μελάνια και να κάνουν τη δουλειά για σας εντός λίγης ώρας (πολλές φορές παίρνουν τα άδεια μελάνια σας και σας δίνουν γεμάτα απευθείας). Από οικονομικής πλευράς, αυτό μπορεί να σας εξοικονομήσει μέχρι και 60% (!) από το να αγοράζετε καινούργια. Είναι λυπηρό ότι μεγάλοι ιδιωτικοί και κυβερνητικοί οργανισμοί δεν έχουν γνώση αυτής της ιστορίας και επειδή έχουν μεγάλο φόρτο εκτύπωσης, σπαταλάνε ίσως και χιλιάδες ευρώ το χρόνο (αν αναλογιστεί κάποιος τα χρήματα που διαθέτουν για αγορές καινούργιων μελανιών). Έτσι, κάποιος "έξυπνος" μπορεί κάλλιστα να το εκμεταλλευτεί αυτό και να περιμαζέψει τα χρησιμοποιημένα μελάνια από τον κάλαθο των αχρήστων και ανάλογα να βγάλει και κάποιο κέρδος, μιας και μπορεί να τα πωλήσει ή ανταλλάξει σε τέτοιου είδους μαγαζιά ή να τα ξαναγεμίσει για δική του χρήση (δεν θα σας πω αν υπάρχει πράγματι "ένας έξυπνος" που κάνει αυτό το πράγμα ή όχι). Κάντο μόνος σουΑν είστε τόσο απαιτητικοί και θέλετε να εξοικονομήσετε ακόμα περισσότερα λεφτά και δεν φοβάστε να λερώσετε τα χέρια σας, μπορείτε να ξαναγεμίζετε τα μελάνια μόνοι σας. Διατίθενται στην αγορά διάφορα τέτοια σετ που σας δίνουν αυτή τη δυνατότητα (πχ www.tonerrefillsplus.com). Το μόνο αρνητικό, είναι ότι πρέπει να έχετε λίγη υπομονή τις πρώτες φορές που θα κάνετε αυτή τη δουλειά μόνοι σας και σίγουρα θα έχετε και κάποια ακαταστασία και βρομιά από την όλη διαδικασία. Με αυτό τον τρόπο, μπορείτε να εξοικονομήσετε και μέχρι 80% των χρημάτων που θα δίνατε για αγορά νέων μελανιών. Συνήθως βλέπω επαγγελματίες που έχουν μεγάλο φόρτο εκτυπώσεων να μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία, αλλά δεν βλέπω το λόγο να μην μπορεί να το πράξει και ο οποιοσδήποτε. Ομολογουμένως προσωπικά το αποφεύγω - δεν πολύ-ενθουσιάζομαι με την ιδέα να μυρίζομαι αυτή την τοξική μπόχα και να υπόκειμαι όλη αυτή την ταλαιπωρία, τη στιγμή που μπορεί να την κάνει κάποιος άλλος για μένα και καλύτερα από μένα.

Προσέξτε. Να έχετε υπόψη σας ότι τα μελάνια σας δεν μπορούν να ξαναγεμίζονται για πάντα. Δεν είναι απλά δοχεία που περιέχουν μελάνι μέσα, αλλά αποτελούνται και από πολλά άλλα μέρη. Είναι εκπληκτικό πόση τεχνολογία κρύβεται πίσω από αυτό το πράμα που φαίνεται τόσο απλό. Σε κάποια φάση ένα από αυτά τα μέρη θα υποστεί τόση φθορά, ώστε να πέσει η απόδοση και η ποιότητα της εκτύπωσης και έτσι θα αναγκαστείτε να αγοράσετε καινούργια.

Πώς μπορείτε να κάνετε τα μελάνια σας να διατηρηθούν για όσο περισσότερο διάστημα γίνεται;

Συνήθως το πρώτο πράγμα που πετάμε είναι τα βιβλία οδηγιών - σε αυτή τη περίπτωσή όμως περιέχουν οδηγίες προς τους χρήστες με ποιο τρόπο μπορούν να εξασφαλίσουν τη μακροζωία και καλή λειτουργία των μελανιών τους. Εάν σκέφτεστε να ξαναγεμίσετε το μελάνι που μόλις σας τέλειωσε, μην το σκέφτεστε για πολύ, ενεργείστε γρήγορα! Όταν αφήνετε το άδειο μελάνι σας αχρησιμοποίητο για πολύ χρόνο, τότε τα υπολείμματα που έμειναν θα ξηραθούν και θα πέσει η απόδοση των μελανιών σας και η ποιότητα της εκτύπωσης. Μια συμβουλή γι' αυτό, είναι όταν παρατηρείτε ότι τα μελάνια σας κοντεύουν να στερέψουν, τότε να τα ξαναγεμίζετε σύντομα και μην περιμένετε να αδειάσουν πλήρως (αυτό ισχύει ειδικά για τους εκτυπωτές HP και Lexmark).Επίσης, μερικοί κατασκευαστές μπορεί να σας κάνουν τη ζωή σας δύσκολη όταν επιχειρήσετε να επαναγκαταστήσετε τα γεμισμένα σας μελάνια. Ο εκτυπωτής παρατηρεί ότι δεν άλλαξε ο σειριακός αριθμός των μελανιών που βάλατε, και παρότι το γεγονός ότι είναι γεμάτα, εντούτοις τα βλέπει ακόμη άδεια - δηλαδή, δεν κάνει "reset" το στάτους. Μικρό το πρόβλημα, μιας και με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε το κόλπο να το "ξεγελάσετε" και να κάνετε εσείς τον εκτυπωτή σας reset, ή να σας πουν πώς το κάνετε αυτό από το μαγαζί που τα γεμίσατε.

Που να πάτε να γεμίσετε;

Παρόλο που η επαναγέμιση των μελανιών ακούγεται σαν ένα πράμα τόσο εύκολο όσο το να γεμίζεις ένα κουβά με νερό, εντούτοις, στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί κατασκευαστές και τόσα πολλά διαφορετικά μοντέλα, είναι δύσκολο για ένα μαγαζί να έχει όλη αυτή την τεχνογνωσία.Αυτό κάνει τη δουλειά ακόμα πιο δύσκολη, συν το ότι οι υπάλληλοι που την κάνουν πρέπει να είναι καταρτισμένοι και ενημερωμένοι. Χρειάζεται να είναι διαθέσιμα και τα κατάλληλα ανταλλακτικά, ιδιαίτερα στην επαναγέμιση toner. Εάν δεν γίνει καλά η δουλειά, ή τα ανταλλακτικά δεν είναι σόι (ή δεν αλλαχτούν καν!), τότε μπορεί να πέσει σημαντικά και η ποιότητα εκτύπωσης και η διάρκεια ζωής των μελανιών, συν την πιθανότητα να προκαλέσουν και ζημιά στον ίδιο τον εκτυπωτή σας.

Στην ερώτηση "ποιο μαγαζί είναι το πιο αξιόπιστο;", δεν μπορώ να απαντήσω αντικειμενικά και δίκαια, επειδή δεν έχω δοκιμάσει όλα τα μαγαζιά. Φίλοι μού είπαν για φτηνά μαγαζιά, τα οποία όμως κάνουν ελεεινής ποιότητας δουλειά. Κάποιοι άλλοι για "φτηνά και καλά". Προσωπικά, το μαγαζί που εμπιστεύομαι (και που έκανα τα πειράματά μου για την ποιότητα της δουλειάς και της εξυπηρέτησης) είναι η παγκόσμια αλυσίδα καταστημάτων που εξειδικεύονται αποκλειστικά σε αυτή τη δουλειά, η Cartridge World. Όλα τα καταστήματα της Cartridge World στον κόσμο μοιράζονται την ίδια γνωσιακή βάση, η οποία ανανεώνεται συνεχώς με νέες πληροφορίες για νέα μοντέλα και για δυσκολίες που συναντώνται. Φυσικά, όλα αυτά με το αζημίωτο, μιας και θεωρούνται ως ακριβοί, αλλά χαλάλι, η εξυπηρέτηση και η ποιότητα της δουλειάς τους είναι εγγυημένη και μια φορά μάλιστα που είχα παράπονο, είχαν έρθει οι ίδιοι στο γραφείο μου για άμεση αντικατάσταση (και χωρίς κανένα παράπονο). Δεν λέω ότι οι άλλοι παροχείς αυτών των υπηρεσιών δεν είναι καλοί, αλλά από τη δική μου πείρα και από ό,τι ακούω από συναδέλφους, για διάφορους προσωπικούς λόγους προτιμώ να παραμείνω σε αυτούς. Αν θέλετε, μπορείτε να δοκιμάσετε και άλλα, ενδεχομένως φτηνότερα μαγαζιά και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.

Κέρδος πέρα από την τσέπη σας

Για όσους από μας διαθέτουμε ένα πράγμα που λέγεται "περιβαλλοντική συνείδηση", με το να ξαναγεμίζετε τα μελάνια σας, όχι μόνο ουσιαστικά ανακυκλώνετε, αλλά σώζετε από το έδαφος όλα αυτά τα πολύ τοξικά υπολείμματα που θα άφηναν τα μελάνια σας όταν θα κατέληγαν θαμμένα σε κάποια χωματερή (και για να μην αναφέρουμε ότι με την προσχώρηση στο έδαφος και στα υπόγεια ύδατα ενδέχεται υπολείμματα να μπουν στη διατροφική αλυσίδα).Κατ' επέκταση, εάν και ακόμα το άδειο μελάνι είναι για σας άχρηστο, ή απλά δεν θέλετε να το ξαναγεμίσετε, συνήθως σας παρέχεται η επιλογή από την κατασκευάστρια εταιρεία του εκτυπωτή σας να στείλετε πίσω το μελάνι σας στην εταιρεία, ή στο μαγαζί που το αγοράσατε, ώστε να αποσυρθεί με όσο πιο οικολογικό τρόπο γίνεται. Ακόμη, μπορείτε να κάνετε ανταλλαγή με καινούρια μελάνια, συν κάποιο κόστος, σε μαγαζιά που επαναγεμίζουν μελάνια.